شرح مناجات امام علی(ع) توسط آقا مجتبی تهرانی

 

بر اساس ادعیه وارده ماه مبارک رمضان هم ماه «نزول» است و هم ماه «صعود»؛ هم قوس نزول دارد و هم قوس صعود، این ماه مبارک، ماه نزول قرآن و صعود انسان است.

در مناجات‌هایی که از ائمه اطهار(ع) نقل شده است، دو مناجات را دیده‌ام که همه ائمه(ع) آن را می‌خواندند؛ یکی مناجات شعبانیه است که در مفاتیح هست، یکی هم مناجاتی است که با این جملات شروع می‌شود: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُكَ وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُكَ وَ أَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُكَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْكَ وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْكَ...»؛  مرحوم مجلسی در بحارالأنوار نقل می‌کند که این مناجات از علی(ع) است و همه ائمه هم آن را می‌خواندند. برای اینکه این جملات دعا را کمی توضیح دهم، به‌طوری که مرتبط با ایام ماه مبارک رمضان هم باشد، یکی دو نکته را مقدمتاً عرض می‌کنم.

ماه رمضان، ماه تقرب به خدا

مطلب اول اینکه درباره ماه مبارک رمضان اهل معرفت این تعبیر را دارند که این ماه، دار ضیافت الهی و یکی از منازل سالکین إلی‌الله است. «سلوک إلی الله» یعنی سیر معنوی روح به‌سوی خدا و تقرّب به او که البته این سیر و این تقرّب، دارای درجات و مراتب است .

ادامه متن در ادامه مطلب ...